First Quarter 🌓 [JoelJasper]

First Quarter 🌓
Lynn canyon
22.36
“ แจสเปอร์ “
“ ฮึก คุณโจเอล “
“ ชู่ว เด็กดีของฉัน “
หมาป่าหนุ่มรีบปรี่ตรงเข้าไปหาโอเมก้าตัวน้อยของเขา ร่างบางร้องไห้ตัวโยนสั่นสะเทิ้มไปมา นี่เขาไม่ได้เจอเมทของเขาไม่กี่วันแต่เหมือนห่างกันไปเป็นปี มันทรมาน
“ ผม ผมอึดอัด “
ใช่ พวกเขาสองคนรู้สึกอึดอัด หากเป็นอาการเศร้า หงุดหงิด กินอะไรไม่หลงหน่ะโจเอลรู้ว่ามันเป็นเพราะเขากับเมทตัวน้อยอยู่ห่างกัน แต่อาการอึดอัดภายในอกของเขา เขาไม่แน่ใจเลยว่ามันมาจากสาเหตุไหน เขาอึดอัดเพราะแขสเปอร์อึดอัดเขารู้เพียงเท่านี้
“ ชู่ว ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี่ “
“ ฮึก “
“ ฉันคิดถึงเธอ “
“ ... “
“ เธอหล่ะ คิดถึงฉันมั้ย “
“ คิดถึงสิ แจสคิดถึงคุณโจมากๆเลย “
อัลฟ่าหนุ่มพยายามบ่ายเบี่ยงประเด็นเผื่อโอเมก้าตัวน้อยของเขาจะลืมอาการอึดอัดนี้ออกไปได้ คนตัวเล็กซุกหน้าเข้ากับแผงอกกว้างกอดรัดเอวแกร่ง โจเอลกอดแจสเปอร์พลางลูบหัวไปด้วย ความรู้สึกโหวงในใจค่อยๆหายไป กลิ่น Blue Rosemary ของร่างเล็กกับกลิ่น dark chocolate ของร่างแกร่งตลบอบอวลไปทั่ว
“ ทำไมเธอถึงหนีออกมา “
“ ผม ผมไม่รู้ “
“ ฉันขอโทษที่ทำตัวไม่ดี ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บตัว ฉันขอโทษที่ไม่บอกคนอื่นว่าเราเป็นเมทกัน ฉันขอโทษที่หึงงี่เง่า ฉันขอโทษที่เป็นเมทที่แย่ “
“ ... “
“ ได้โปรด ให้โอกาสคนอย่างฉันให้ได้แก้ตัวด้วยเถอะ “
“ ผม ฮึก ก็อยากจะเชื่อใจคุณอีกครั้ง “
“ เธอยังไม่ต้องให้อภัยฉันตอนนี้ก็ได้ แต่ให้ฉันได้พิสูจน์ได้แก้ตัวได้ทำให้ทุกสิ่งมันดีขึ้นเถอะ “
“ ฮึก “
“ เธอไม่ใช่เมทที่แย่ เธอดี ดีเกินไปสำหรับคนเลวๆที่เห็นแก่ตัวแบบฉันด้วยซ้ำ เธอน่ารัก เธอเป็นมิตรเข้ากับทุกคนได้ดีมาก เธอบริสุทธิ์เหมือนกลิ่นดอก Blue Rosemary ของเธอ และที่สำคัญเธอรักฉันด้วยความจริงใจ “
“ ... “
“ ผมขอโทษที่ผมมันเห็นแก่ตัว ได้โปรด ให้โอกาสผมอีกซักครั้ง นะครับ “
ทั้งสองคนเงียบ แต่ไม่ใช่ความเงียบที่น่าอึดอัด เป็นความเงียบที่สบายใจ ทั้งสองกอดกันกลม ซึมซับช่วงเวลาที่ได้อยู่ใกล้กัน เมทจะสามารถรู้สึกถึงกันและกันได้ รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ หรือเจ็บปวด และตอนนี้พวกเขารู้สึกอบอุ่นใจและปลอดภัยเพราะพวกเขาได้อยู่ด้วยกัน
“ นะครับ ลูน่าของผม “
หลังประโยคนั้น หัวใจของของโอเมก้าหน้าสวยเต้นเร็วเหมือนจะเด้งออกมาเสียให้ได้ ร่างกายเหมือนสูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกาย นัยต์ตาเบิกโพรง เหงื่อออกชุ่ม เล็บทุกเล็บบนนิ้วเล็กจิกลงหลังแกร่ง ลมหายใจเร็วขึ้น เสียงคำรามออกจากคอของร่างบาง
“ แจสเปอร์ เด็กดี เธอเป็นอะไร “
“ ช่วยผมด้วย ผม ผ.. “
หมาป่าหนุ่มทำได้เพียงกอดเมทของตนไว้ เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมทตัวน้อยของเขา
“ แจส แจสหายใจไม่ออก แฮ่ก แจส.. “
โจเอลสังเกตอาการของคนตัวน้อยทั้งหมด มันทำให้เขานึกถึงเมื่อเขาอายุ 16 ปี ครั้งที่เขากลายร่างเป็นหมาป่าได้ครั้งแรกในชีวิต ไม่ว่าอาการหายใจไม่ออก เหงื่ออก ใจเต้นแรง แต่บ้าหน่ะ ในเมื่อเมทของเขาเป็นโอเมก้ามันไม่มีเหตุผลใดๆเลยที่แจสเปอร์จะกลายร่างเป็นหมาป่า
“ โจ คุณโจ แจสเป็นไรไม่รู้ ฮึก “
“ shhh i’m here for you baby “
แม้จะรู้สึกเจ็บจากเล็บที่จิกลงมา แต่หมาป่าหนุ่มจะไม่ยอมปล่อยเมทเขาเด็ดขาด เขาสังเกตเห็นเล็บของร่างบางเริ่มค่อยๆงอกยาวขึ้น นั่นทำให้โจเอลมั่นใจว่าเมทของเขากำลังกลายร่างเป็นหมาป่าอย่างแน่นอน
“ let it go babe. Don’t try to hold it. “
“ ฮึก แจสเจ็บ เจ็บตรงหัวใจมากเลย “
“ อย่ากลั้นไว้เด็กดี ปล่อยมันออกมา ฉันอยู่ตรงนี้ “
โจเอลรู้ว่าการที่กลายร่างครั้งแรกมันเจ็บปวดแค่ไหน โดยเฉพาะการกลายร่างที่ปราศจากเมทเคียงข้าง ก็แน่หล่ะสิเขาผ่านมันมาแล้ว อายุ 16 ปีกลายร่างในป่าไม่มีใครอยู่ด้วยแม้กระทั่งพ่อกับแม่ นี่อาจจะเป็นสาเหตุนึงที่ทำให้เขาแข็งแกร่งด้วยตัวเอง
“ ฮึก ผม “
กร๊อบ
กระดูกของแจสเปอร์เริ่มหักทีละท่อน โจเอลจึงผละออกจากกอดเพื่อเพิ่มพื้นที่ให้เมทของเขาได้กลายร่างได้เต็มที่ เสียงสะอื้นของโอเมก้าตัวน้อยทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจไปหมด เขาที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้การกลายร่างเป็นไปได้สมบูรณ์ นี่เป็นครั้งแรกที่โจเอลรู้สึกว่าเขาช่างไร้ประโยชน์เหลือเกิน
“ let it go baby. I’m here for you. Look at me babe. Look at me “
“ ฮึก ฮือ “
“ มองมาที่ฉัน เด็กดี มองโจสิครับ “
ดวงตาสองคู่ประสานกัน มันทำให้แจสเปอร์วางใจได้ว่าอย่างน้อยเมทของเขาก็ยังอยู่กับเขา
“ You’re strong. You can do it. Let it go my Luna “
เมื่อได้ยินคำนั้น คำที่เมทของเขายอมรับเขา คำว่า Luna ที่อัลฟ่าตัวโตเป็นเอ่ยออกมา ร่างทั้งร่างของแจสเปอร์ก็กลายเป็นหมาป่าสีขาวทั้งตัว หมาป่าสีขาวที่หายาก หมาป่าสีขาวในตำนาน
“ แจสเปอร์ เธอ.. “
โจเอลเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ หมาป่าสีขาวไม่ใช่สิ่งที่เห็นได้ด้วยทั่วไป หมาป่าที่หายากที่สุดซึ่งนั่นไม่มีมาหลายยุคแล้ว
หมาป่าสีขาวแสดงถึงความสง่างาม พลังชีวิตของหมาป่า สามารถเข้าใจถึงสรรพสิ่งรอบข้าง แน่หล่ะอาจจะไม่ได้มีพลังวิเศษเหมือนสมัยก่อน แต่เป็นสิ่งที่น่ายินดีหากพบเห็น ตำนานบอกว่าในชีวิตนึงแค่ได้พบหมาป่าสีขาวเพียงแวบเดียวชีวิตก็จะพบกับความสุขอะไรเถือกนั้น แต่นี่หมาป่าสีขาวอยู่ตรงหน้าเขา แถมเป็นเมทของเขาเสียด้วย
“ หงิง “
“ shit baby “
โจเอลรีบกลายร่างเป็นหมาป่าสีดำนิล ค่อยๆย่างเข้าไปใกล้เมทของเขาที่นอนซมครางอยู่บนพื้นหญ้าขนาดตัวถือว่าตัวเล็กกว่าเขาพอสมควร สูดดมกลิ่นพร้อมเดินวนรอบเมทตัวน้อยของเขาแล้วโอบรอบเมทของเขาไว้ หมาป่าสีขาวยังคงตัวสั่นหากแต่ยังคงเงยหน้าเพื่อมาเลียปลายคางของหมาป่าตัวโต โจเอลก้มลงเลียหัวของเมทตัวน้อยพร้อมใช้ปลายจมูกถูไถไปมากับปลายจมูกน่ารักของโอเมก้าของเขา ดวงตาสวยค่อยๆปรือลง โจเอลจึงสูดดมกลิ่นหอมอีกครั้งพร้อมใช้ปลายจมูกดันให้เมทของเขาซุกลงกับแผงอกกว้าง

My White Luna

#เหยียดโอเมก้ากม